ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΚΟΥΣΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΚΑΙ ΜΚΕ

 

Ανίχνευση Διαρροών με τη Μέθοδο της Ακουστικής Εκπομπής

 

Πρακτικά 2ου Εθνικού Συνεδρίου της Ελληνικής Εταιρείας Μ.Κ.Ε, 17 Ιουνίου 2000, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Βόλος, Ελλάδα. Τίτλος: Διασφάλιση ποιότητας υλικών και κατασκευών με Μ.Κ.Ε, Αθήνα Σεπτέμβριος 2000, pp. 59-64
Δ. Κουρούσης, A. Αναστασόπουλος

 

Οι απώλειες ρευστών από ανεπιθύμητες διαρροές αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα σε βιομηχανικές εγκαταστάσεις, διυλιστήρια, σταθμούς παραγωγής ενέργειας και, εν γένει, οπουδήποτε διακινούνται ή αποθηκεύονται υγρά ή αέρια υλικά, με τεράστιες, πολλές φορές, περιβαλλοντικές και οικονομικές επιπτώσεις. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι, σύμφωνα με δημοσιευμένες μελέτες σε διυλιστήρια^[1],[2], το 5-10% των βαλβιδών αερίων παρουσιάζει διαρροές, υπεύθυνες για την ετήσια απώλεια χιλιάδων τόνων αερίων που μεταφράζεται σε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες δολλάρια το χρόνο, ανά εγκατάσταση. Επιπροσθέτως, σημαντική πηγή διαρροών αποτελούν οι ατμοσφαιρικές δεξαμενές αποθήκευσης καυσίμων καθώς και οι ενταφιασμένοι αγωγοί διακίνησης πετρελαιοειδών. Σε αυτές τις περιππτώσεις, πέραν των οικονομικών επιπτώσεων από την απώλεια προϊόντος, το διαρρέον ρευστό διοχετεύεται στο έδαφος με περιβαλλοντικές συνέπειες τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, και, μακροχρόνια τη μόλυνση παρακειμένων ακτών, λιμνών κλπ. Αν σε αυτά προστεθεί και το γεγονός της υψηλής επικινδυνότητας ορισμένων από τα διαρρέοντα ρευστά (μολυβδούχες, νικελιούχες λάσπες, εύφλεκτα ή δηλητηριώδη αέρια κλπ.) γίνεται εύκολα αντιληπτό το μέγεθος και η σημασία του προβλήματος των διαρροών.

Η ανίχνευση διαρροών με ακουστικές μεθόδους ξεκίνησε πολύ πριν την ανάπτυξη της Ακουστικής Εκπομπής ως τεχνολογίας ΜΚΕ. Όμως, ο σχετικός εξοπλισμός λειτουργούσε σε χαμηλές συχνότητες και χρησιμοποιούσε συχνά αισθητήρες αερομεταφερόμενου θορύβου (airborne detectors) στο ακουστό πεδίο συχνοτήτων. Έτσι, τα συστήματα αυτά ήταν πολύ ευάλωτα στον περιβάλλοντα θόρυβο των διεργασιών μιας εγκατάστασης και η εφαρμογή τους ήταν περιορισμένη. Το πρόβλημα αυτό ξεπεράστηκε με την ανάπτυξη ειδικών αισθητήρων Ακουστικής Εκπομπής που λειτουργούν στο υπέρηχο πεδίο συχνοτήτων και που αρχικά χρησιμοποιήθηκαν για την ανίχνευση ατελειών σε μέταλλα υπό τάση. Τα σύγχρονα συστήματα ανίχνευσης και εντοπισμού διαρροών που βασίζονται στην Ακουστική Εκπομπή ποικίλλουν από μικρά, φορητά συστήματα ενός ή δύο καναλιών (π.χ. 5110, 5120, 5131 της PAC) για ταχύτατο, τοπικό έλεγχο διαρροών σε βαλβίδες ή μικρά τμήματα αγωγών, έως πολυκάναλα συστήματα (π.χ. SPARTAN 2000 της PAC) για έλεγχο και εντοπισμό διαρροών από πυθμένα δεξαμενών ή από μεγάλα τμήματα αγωγών.